Scholarship in Great Britain.

Cześć wszystkim.... minąło raptem 11 od mojego ostatniego posta... Chyba za bardzo Was rozpieszczam nowymi wiadomościami. :)
Długo się zastanawiałam, czy napisać Wam po fakcie o tym.. czy w ogóle pisać. Stwierdziłam jednak, że jak nie do końca dla Was to dla siebie, bo było to całkiem rozwijające...  Ale może przejdę do rzeczy.
5 grudnia znalazłam bloga Wojtka który jest obecnie w szkole w Anglii. Link tu. Dzięki niemu dowiedziałam się o możliwości zdobycia stypendium w Wielkiej Brytani.
Zainteresowałam się tym bardzo - bo kto by nie chciał skorzystać z takiej możliwości! Lecz temat pierw mnie fascynował i postanowiłam się zgłosić...później się rozchorowałam i stwierdziłam, że sobie daruje... aż końce końców papiery na stypendium zostały wysłane z małą wiarą, że w ogóle zostanę zaproszona na rozmowy kwalifikacyjne.
13 stycznia dostałam maila z zaproszeniem na interviews. To było na prawdę wielkie zaskoczenie, cieszyłam się jak małe dzieco - ale to był początek całości.
Moja rozmowa miała odbyć się 19 stycznia o 15:15 i  byłam w "grupie" z dwoma dziewczynami. (nawiasem mówiąc, bardzo fajne :) ) Po radach Wojtka kompletnie wyluzowana przybyłam na miejsce, pożartowałam trochę w rozmowie z rodzicami i uczniami czekającymi na rozmowy.
Stres zaczął się w momencie wejścia na sale i usłyszenia pierwszego pytania skierowanego do mnie. Po raz pierwszy w życiu miałam styczność z Anglikiem! Oni mają tak specyficzny akcent, że kompletnie na początku nie zrozumiałam. Plus doszło jeszcze to, że tak właściwie po raz pierwszy rozmawiałam z kimś po angielsku, kto nie rozumiał mnie po polsku(może i by zrozumiał, ale nie próbowałam). Zaciełam się i nie wiedziałam co odpowiedzieć... skończyło się na mówieniu tysiąca razy "Yes... yyyy... eeeee" i "I don't understand".  Kolejne pytania nie były lepsze, jeden plus, że rozumiałam o co Pan pytał, ale co z tego. Pozapominałam prawie wszystkie słówka i zostały tylko te podstawowe typu "I, like, very, because". Mam wrażenie, że nawet moja prośba o powtórzenie pytania nie była powiedziana poprawnie. A przecież dzień wcześniej sprawdzałam dla pewności poprawność tych zdań!
Szczerze, stres mi nie minął prawie do końca.. nie potrafiłam nic dłuższego z siebie wydusić. Wszystko mineło jak już skończyły się ważne pytania. Na koniec zapytali nas jeszcze, czy chcielibyśmy katolicką szkołe i tu jedynie ładnie powiedziałam "I don't believe" i skończyło się.
Ciężko mi to w sumie opisywać bo była to jedna wielka porażka. Panowie którzy z nami rozmawiali byli bardzo mili, co niestety nie dało rady zmienić faktu, że przeżyłam blokado-szok językowy. Mam w sumie takie dwie zabawne sytuacje z tej rozmowy - a przynajmiej mi się wydają one zabawne po ochłonięciu.

1. Pytanie(oczywiście wszystko po ang.) Gdybyś miała możliwość odrodzić się ponownie to jakim kolorem chciałabyś być?

Ja: Green.

P: Why?

Ja: eeee...... yyyyy... eeee... I like green because is Slytherin symbol!

2. Pytanie: W aplikacji napisałaś, że przez 4 miesiące mieszkałaś w internacie, gdzie?

Ja: Yes.... eeee... Could you repeat that?

Po powtórzeniu.
Ja: Yes....eeee.... I don't know.... em...  I don't understend. (chodziło to o te yes, na pytanie gdzie ;p)

Więc właśnie o to co stres robi z człowiekiem. :) 

Pomimo tego, że moje wypowiedzi nie były inteligentne uważam całą tą rozmowę za ciekawe doświadczenie i omijając to, że na 90% stypendium nie uda mi się uzyskać, cieszę się, że mogłam spróbować. :)

Pytania jakie jeszcze miałam:

1. Czy lubisz jeszcze jakieś przedmioty oprócz Biologi i Historii? (Tu mogło jeszcze być pytanie dlaczego te dwa lubie, ale to było właśnie pierwsze pytanie którego nie zrozumiałam.)

2. Co robisz na Zlotach Fanów Harry'ego Pottera? (to chyba tak brzmiało - nie pamiętam).

No. I w sumie nie pamiętam czy coś jeszcze. Skleroza w tak młodym wieku nie boli ;p

Linki do stypendium bo na pewno wielu z Was jest zainteresowanych takowym:

Krajowe Forum Oświaty Niepublicznej - przez nich w Polsce jest to organizowane, ale z ramienia HMC ( the Headmasters' & Headmistesses' Conference).

Polecam przeczytanie też bloga Wojtka i pisanie do niego z pytaniami. Ja również w razie ewentualnych postaram się odpowiedzieć na tyle ile sama wiem ;)

I tak, to była ta inna rzecz którą się zajmowałam i nie chciałam Wam o tym powiedzieć. ;p

Macie na pocieszenie piosenke(a może ja mam sobie sama ją na pocieszenie?): 

Tak miał wyglądać mój blog o stypendium w Anglii - choć powinno być w WB (skótki nudy i zabawy w przerabianie bloga)

A no i screen na widok 11 tysięcy!